RONDWANDELING LAIDPRANGLEUX 1
Traject Laidprangleux - Samrée 17 Km
Ook dit jaar werd de traditie om in de herfstvakantie te gaan wandelen in de Belgische Ardennen voortgezet. Het was intussen voor het zevende jaar dat we op pad gingen. Er werd geopperd om deze keer wellicht 3 dagen de Ardennen te doorkruisen. Het werden na overleg met het thuisfront definitief 3 dagen en we zouden dit jaar niet met zo'n groot gezelschap gaan wandelen. Door omstandigheden moesten de dames, te weten Marion, Wilma en Marlien, afhaken. Alleen de harde kern van Via-Via, de lopers van het eerste uur en ons neo-lid Lorenz, gingen op 18 october 1999 op pad.
Als uitvalsbasis werd opnieuw gekozen voor de "Gîte Rurale" in Laidprangleux. Een enkel telefoontje naar de familie Dacco, Bois de Tave 1, Ammonines was voldoende om voor ons een comfortabele vakantiewoning voor 5 personen te reserveren. De ons zo vertrouwde woning "Le Fournil" was echter bezet en zo kregen we de nog ruimere en luxere vakantiewoning "La Spinette". We wisten waar we terecht zouden komen, want het afgelopen jaar hadden we deze woning al kunnen bezichtigen. Echt klasse!!
Charles had voor deze wandeldagen in de buurt van het vakantiehuisje 3 routes uitgezet die tussen de 15 en 20 Km lang waren en die het Ardeense landschap in al haar uitbundige herfstkleuren zou laten zien. Het bleek namelijk dat Laidprangleux een ideale uitvalsbasis was om de bosrijke Ardeense hoogvlakte te doorkruisen. Immers tot nu toe hadden we weinig kilometers gelopen in de directe omgeving van ons wandelverblijf, maar steeds de loop van de Ourthe of de Lesse stroomopwaarts gevolgd.
De eerste dag zouden we een lus lopen richting Harzé, Samrée en Dochamps. Hiervoor verlieten we Laidprangleux in westelijke richting en sloegen meteen linksaf het Bois Maya in. De halfverharde weg bracht ons met een ruime boog in oostelijke richting tot Fagne de Bati. Het was een prettige weg om in te lopen, zonder hindernissen. Deze hindernissen zouden we spoedig tegenkomen. De harde weg werd verlieten en via bospaden bereikten we de steile helling boven Fond de la Haie, een steengroeve. Vanhieruit hadden we een prachtig vergezicht over de Ardeense hoogvlakte in westelijke richtin. In de lage middagzon zagen we de kerktoren van Cielle boven het dal van de Ourthe. Even tijd om te pauzeren en te genieten van het uitzicht.
Het afgraven in deze steengroeve had al de oorspronkelijke wandelweg doen verdwijnen. Reusachtige vrachtwagens die de stenen afvoerden lieten als razende kolossen het stof opstuiven. Maar we konden zonder kleerscheuren afdalen en onze weg vervolgen in noordoostelijke richting. Even moesten we op Jan wachten, omdat hij hevig geobsedeerd was door het vermalen van de steenslag uit de steengroeve.
De route voerde ons nu langs een beekje stroomopwaarts tot we de doorgaande weg van Samrée naar La Roche moesten oversteken bij kilometerpaal 75. We liepen door indrukwekkende beukenbossen om Le Grand Bois een top in het bos van 510m hoogte. Het asfalt ging over in een slecht verharde voetweg en uiteindelijk in een bospad. Dit bospad daalde van 460m naar 320m en bracht ons bij een soort overloopbekken. Hier waren enkele gemeentewerkers van de Gemeente Manhay bezig met het inrichten van een picknickplaats. Het leek wel of ze er de rustbanken en tafels net voor ons hadden neergezet. Bovendien waren ze nog doende met het afpalen van deze rustplek. Het was voor ons een ideale plek om weer te pauzeren en de inwendige mens te versterken. De boterhammen werden opgegeten en de Cocossnacks en Lions gingen rond.
Na een twintigtal minuten werd het tijd om op te breken en de weg richting Samrée te vervolgen. Er stond ons opnieuw een klim te wachten. Eerst passeerden we nog een verlaten steengroeve en een stuk verder ging de verharding over in een bospad. De route boog vervolgens af in noordelijke richting en na goed 1,5 Km bereikten we de eerste huizen van Samrée. Hier besloten we de route enigszins te wijzigen omdat wegwerkzaamheden de doorgang in het dorp had afgesloten. Geen probleem, een alternatief was snel gevonden. Tussen weilanden door en nagestaard door grauw rundvee, bereikten we het bos onder Dochamps en bij het hoogste punt hier: Belvédère op 572 M was het nog slechts 3 kilometer om terug te keren op ons startpunt van deze morgen.
Dit laatste stuk liep paralel aan de verharde doorgaande weg van Dochamps naar Davantage. Hier passeerden we nog een kruis in het bos met het opschrift Croix. St.Pire. In de veronderstelling dat de ingezetenen van deze streek wel wisten waarom dit kruis hier stond en dit opschrift had, leverde deze vraag alleen als antwoord op dat St.Pire wellicht St.Pierre betekent. Dit antwoord hadden we ook zelf kunnen bedenken.
Tegen 17.30 uur bereikten we "La Spinette". Jan, Bert en Peter zetten de tuinstoelen nog even in de laatste zonnestralen neer en trokken vermoeid maar voldaan de wandelschoenen uit, terwijl Lorenz en Charles naar Bois de Tave reden om de sleutel van het verblijf op te halen. Snel was dit geregeld en terug bij het huisje konden de spullen uit de auto gepakt worden en zocht eenieder zijn slaapplek op om deze voor de komende 2 nachten klaar te maken. De verdeling van de kamers leverde geen enkel probleem: Jan, Bert en Lorenz hadden elk een eigen kamer en Charles en Peter deelden een ruime 3 persoonskamer.
Even een pilsje drinken, dit keer geen Glühwein, want Lorenz had niet voor niets een hele krat witbier meegebracht. En voor Jan een glaasje rode wijn. Intussen had Jan zich opgeworpen de houtkachel aan te maken. We stemden er met zijn allen in toe, omdat Jan in het verleden al had aangetoond een voortreffelijk stoker te zijn. Het was dan ook in een oogwenk behagelijk warm in de zithoek. Daarna begonnen Bert en Peter met de voorbereidingen van het avondeten. Er was al veel gesproken over Chili-con-carne maar de geuren die vanuit de keuken de kamer bereikten deden anders vermoeden. Het werd Nasi-goreng! Deze stevige hap lieten we ons goed smaken. Tijd aan de afwas waren we niet kwijt, want de afwasmachine bezorgde ons meteen een rustige avond. Het was eigenlijk de taak van Jan om nu voor enige "animatie" te zorgen, maar er was weinig belangstelling voor een partijtje schaak of een spelletje Risk. Zo bleef Jan werkloos en de spelletjes in de doos. Even na 22.00 uur gingen we onder zeil.
Charles Aerssens
Deze wandelingen zijn met de grootst mogelijke zorg samengesteld. Maar ten aanzien van wijzigingen of onvolledigheden in de tekst kan geen aansprakelijkheid worden aanvaard.
KAARTEN:
- TopoKaart NGI 1:25 000, 55/5-6 Hotton - Dochamps
- Wandelroute uitgezet in eigen beheer "Via-Via"
Lange Afstand Wandelvereniging "VIA-VIA".
Gegenereerd op 01-09-2000 door C.P.J. Aerssens