RONDWANDELING MANHAY
Traject Manhay - Petite Hoursinne 15 Km
Gewekt werden we rond 7.45 uur door Marion. Verslapen dus, de afspraak was om 7.30 uur op te staan. Gelukkig ging alles soepel: tafeldekken, koffiezetten, broodjes opwarmen. Na het ontbijt was het al bijna een vast patroon geworden wie welke werkzaamheden op zich nam om rond 9.00 uur het huisje aan de kant te hebben en gepakt en gezakt te staan voor vertrek. Daco was op tijd om de eindcontrole te doen en we maakten meteen een reservering voor het komende jaar. Onder heel wat betere omstandigheden dan gisteren vertokken we uit Laidprangleux in de richting van Manhay, uitgangspunt voor de wandeling van vandaag.
Via de binnenlanden reden we via Dochamps naar Manhay, gelegen op een kruispunt van doorgaande wegen in de Ardennen. Het kan bogen op een belangrijk verleden: eens gelegen aan een spoorlijn, die intussen alweer lang is opgeheven. Maar ook in de late decemberdagen van 1944 het strijdtoneel van heftige gevechten tijdens het Ardennenoffensief. Hier leverde Amerikaanse artillerie strijd met de 2e SS Panzerdivisie.
Even buiten Manhay richting Werbomont aan de N15 bij kilometerpaal 45 was een uitstekende parkeerplaats. Deze lag tegenover een Peugot-garage en de enkele autowrakken die er stonden ontlokte Bert te opmerking dat hij hoopte dat Lorenz's auto bij terugkomst er niet zo uit zou zien! Er stond ook een lege container die ons bij slecht weer een goed onderkomen kon bieden als kleedruimte. Maar op dit tijdstip stond de zon hoog aan de hemel en konden we aan een stralende wandeldag beginnen.
Charles had een rondwandeling vanaf hier gepland van 15 kilometer met de mogelijkheid eventueel af te korten al naar gelang de lichamelijke conditie van het wandelgezelschap of de weersomstandigheden. We liepen achter een grote, lege loods door en bereikten het bospad naar Vaux-Chavanne. We daalden af naar dit gehucht van enkele huizen, maar wel met een dorpskerk en een bakker. Alles leek hier uitgestoven, allen de vuilnisophalers reden ons minzaam groetend voorbij. In het dorp hielden we links aan via Nevrister en liepen richting autoweg Luik - Bastogne.
Bij een picknickplaats gekomen dacht Jan al meteen aan een rustpauze, maar dit was wel erg vroeg. Hier ging het links de halfverharde weg in. Even verderop waren hele percelen bos gerooid en moesten we een begaanbare route in de modder zoeken. In het bos had men deze weg met grove steenslag weer begaanbaar gemaakt. De route ging scherp naar links in zuidwestelijke richting.
Het was de bedoeling om meteen in noordelijke richting het pad te volgen maar dit bleek geen goede keuze. We konden niet in westelijke richting en liepen ons vast in kreupelhout en nieuwe sparrenaanplant van Les Lowars. Er zat niets anders op dan door deze aanplant een weg te zoeken naar het zuiden tot we opnieuw op het pad zaten wat we even ervoor hadden verlaten. We waren slechts een paar honderd meter verder en een dik kwartier later. Het geronk van een zware trailer met bulldozer bracht ons in de bewoonde wereld. Opnieuw een onoverzichtelijk punt, maar we moesten het pad volgen in noordelijke richting. De klim omhoog bracht ons aan een kruispunt van wegen. Een ideale plaats voor de middagpauze. We vonden een plekje in de hoge berm beschut tegen de wind en lekker in de zon. Een heel verschil met de dag van gisteren.
Het was intussen ook middag geworden, zodat de rugzakken open konden en het proviand voor de dag gehaald mocht worden. Spijs en drank deden ons goed en Jan zag nog even kans voor een tukje. Uitgerust konden we weer in de benen en voorwaarts ging het weer. Het bospad ging over in een weg met steenslag en zo bereikten we na een doorsteek door een weiland om niet meteen te veel om te lopen de N15 van Manhay naar Werbomont bij kilometerpaal 42. Hier moesten we linksaf het bos in, voorbij een aan onze rechterhand gelegen villa met kasteelachtige uitstraling.
Het halfverharde pad ging over in een bospad en weldra werden we omgeven door een dicht woud. We hielden rechts aan om even verderop in het bos, op de kaart aangeduid met Vieux Sarts, toch te kiezen voor een afkorting naar het westelijk gelegen gehucht Petite Hoursinne. We zagen wel een bordje met Privé en Passage interdit maar schonken hier geen aandacht aan. Even verderop kwam en oude mannetje ons luid gesticulerend nagelopen en probeerde ons duidelijk te maken dat we echt op het verkeerde spoor zaten. Wij wisten wat we wilden: via deze route naar Petite Hoursinne. Hij wilde dat we dit jachtgebied met rust zouden laten. Gelukkig had Charles de kaart goed bestudeerd en kon hij de man overtuigen dat we de oude weg waarover we gestart waren, zouden opzoeken. Dus niet naar links, maar rechtdoor en terug.
Maar eenmaal uit het zicht kozen we er toch voor om Bij Grand Coin af te dalen naar Petit Hoursinne. Het kompas moest even voor de dag gehaald worden en de weg in het vizier nemend werd op de kaart gekeken waar we zaten. Toen was het eenvoudig en voerde het bospad ons langs heuvel 445 geleidelijk dalend naar het beekdal van de Ruisseau de Hoursinne. Hier was een heuse Gué, een doorwaadbare plaats, altijd een verrassing hoe de beek over te steken, het liefst zonder natte voeten. Charles lijkt voor dit soort hindernissen en neus te hebben! Nu was het weer even klimmen en bereikten we het gehucht. Toch was het niet geheel duidelijk langs welke kant we de eerste huizen bereikt hadden en dus toog Charles op onderzoek uit om het juiste pad in te slaan.
Intussen hadden we een goed rustplekje gevonden op een muurtje voor een prachtig mooie Gite de Wallonie, die de uitstraling had van een Engelse cottage met een in rode herfsttooi gekleurde wilde wingerd. De versnaperingen gingen rond en even later gingen we op weg voor de laatste etappe, die ons terug tot bij de auto moest brengen. Het volgen van de route bleek vanaf ons laatste haltepunt vrij eenvoudig. Er was de rood-witte markering van de GR AE, de internationale rondweg Ardennen Eifel. Door het bos op de rechteroever van de Ruisseau de Hoursinne klommen we opnieuw tot een hoogte van 520 meter bij Carrefour de Plantisse. Hier zagen we langs de route op vele plekken de wroetsporen van de wilde zwijnen. Het kruispunt van wegen op 2 kilometer van ons startpunt. Nog even doorbijten: de vermoeidheid begon bij sommige van ons toe te slaan.
Op het Carrefour de Plantisse kozen we voor het pad in zuidoostelijke richting tot de volgende T-kruising. Hier dachten we rechtdoor te kunnen, maar er was geen pad. Dus naar het zuiden afdalen en bij de eerste gelegenheid links het bospad in. Deze route most ons tot aan de N15 brengen, maar Charles zag dat er door een weiland een afkorting mogelijk was en zo stonden we, het weiland overstekend, in een oogwenk bij de auto's. We waren net op tijd, want binnen no time viel er een buitje en moesten we de toevlucht zoeken tot de container om ons om te kleden. Het is 15.30 uur geworden en we zitten erg ruim in de tijd om volgens afspraak tegen 19.30 uur in Oisterwijk onze wandeldagen af te sluiten.
Charles Aerssens
Deze wandeling is met de grootst mogelijke zorg samengesteld. Maar ten aanzien van wijzigingen of onvolledigheden in de tekst kan geen aansprakelijkheid worden aanvaard.
KAARTEN:
- TopoKaart NGI 1:25 000, 55/1-2 Durbuy - Mormont
- TopoKaart NGI 1:25 000, 55/3-4 Bra - Lierneux
- Wandelroute uitgezet in eigen beheer "Via-Via"
Lange Afstand Wandelvereniging "VIA-VIA".
Gegenereerd op 25-12-2002 door C.P.J. Aerssens