SCHNEIFEL PFAD - DAG 3
Traject: Prüm - Rommersheim - Schönecken - Hersdorf 15 Km

© L.A.W.V.VIA-VIA
Schönecken - Op pad in het dal van de Schalkenbach
Vertrekpunt
Afstand
Korte karakteristiek








 Parkeerplaats B265 bij Hotel Restaurant Zur Held
Ongeveer 15 km
Vanaf de parkeerplaats bij Hotel Restaurant Zur Held aan de B265 gaat de route onder de B51 door voorbij de noordzijde van Rommersheim en langs bosgebied Kalkhof naar het beekdal van de Nims. We steken de K170 over en wandelen richting Naturschutzgebiet Schönecker Schweiz met Kupferbach en Schalkenbach. Even voorbij de plek waar de Schalkenbach in de Nims stroomt, gaat de route naar links en stijgt steil omhoog. Boven langs Schönecken wandelen we door weiden en velden en dalen af naar de Altburgerbach, die we even volgen om dan langs rotsformaties weer te verlaten en over de heuvelrug opnieuw in het beekdal van de Schalkenbach te komen. Eindpunt is de verlengde Altenburgstrasse in Hersdorf.

ROUTEBESCHRIJVING

Op deze derde dag gaan we van start op de parkeerplaats tegenover Hotel Restaurant Zur Held aan de B265. Dit betekent dat we de stad Prüm helemaal niet aandoen op onze wandelroute over het Schneifel Pfad. Zoals bij zoveel van deze Lange Afstand Wandelwegen worden drukke steden als doorgangsroute gemeden! Het neemt niet weg dat het de moeite waard is om de stad Prüm even aan te doen. Prüm is immers een stad met een rijke en lange geschiedenis. Zo stichten hier in 721 de Karolingers al een abdij en is hier met het Verdrag van Prüm uit 855 het Frankische middenrijk van Keizer Lotharius I onder diens zonen verdeeld met de bedoeling om strijd tussen de drie zonen van Lotharius I te voorkomen. Zo komt ook een einde aan de heerschappij van Lotharius zelf. Later maakt Prüm maakt deel uit van het Keurvorstendom Trier maar is omgeven door Luxemburgs gebied. Na de Slag bij Waterloo en de val van Napoleon wordt Prüm met het hele oostelijke deel van het Luxemburgse Vianden door het Congres van Wenen (1815) aan Pruisen toegewezen en gaat deel uitmaken van de nieuwe Rijnprovincie. Bij de opdeling van Pruisen door de Geallieerden in 1946 komt Prüm terecht in de deelstaat Rijnland-Palts. Als belangrijkste bezienswaardigheid kan de Abdij van de Benedictijnen worden beschouwd, die in 1794 door de Fransen wordt opgeheven en waarvan sinds 1802 de abdijkerk de parochiekerk wordt, die in 1950 tot basiliek verheven is. In deze St. Salvator Basiliek ligt de eerder genoemde Keizer Lotharius I begraven. De kerkschat van deze voormalige abdijkerk bevat talrijke relikwieën, waaronder delen van de Heilige Sandalen van Christus, de Heilige Drie Artsen en verschillende vroege martelaren.

© L.A.W.V.VIA-VIA
Prüm - Tympaan Basilica St. Salvator
Waar we de vorige dag de markering van het Schneifel Pfad hebben verlaten pikken we deze nu op en wandelen over een smal pad langs de bosrand met zicht naar het zuidoosten op open landbouw gebied tot we het talud van de B51 bereiken. Langs de autoweg worden we naar een tunnel geleid, die ons onder de snelweg doorvoert. Oostwaarts gaat het nu door de akkers, licht dalend tot we langs het bosgebied Kalkhof in het beekdal van de Nims komen. Aan onze rechterhand hebben we zicht op het dorp Rommersheim, waarvan de oorsprong ook terug gaat tot in 721 als de Karolingers hier heersen en de vroege Middeleeuwen is hier een bekende markt, waarvan bekend is dat aan het begin van de 13e eeuw hier ook rechtgesproken wordt. De huidige kerk is in 1498 gebouwd in Laat-Gotische stijl en omstreeks 1927 met een dwarsbeuk uitgebreid. Een aantal jaren geleden heeft nog een restauratie plaats gevonden. Ofschoon nog duidelijk waarneembaar de landbouw gezichtsbepalend is, heeft industrie sinds 1972 aan belangrijkheid gewonnen en is een belangrijke bron van inkomsten geworden. Als we de Nims zijn overgestoken maakt het voetpad een bocht naar rechts en klimt geleidelijk naar de K170, die we oversteken.

© L.A.W.V.VIA-VIA
Rommersheim - Doorwaadbare plaats in het beekdal van de Nims
Aan de overzijde van de K170 vervolgen we de route tot we op een halfverharde weg komen, die we naar links volgen. Door de grote rollen stro, die na de oogst nog op het veld liggen doet het landschap Frans aan. Zo komen we aan een solitaire brug die in het landschap opduikt, die deel heeft uitgemaakt van de geplande uitbouw van de E42 van het tracé van Rommersheim naar Brühlborn begin zeventiger jaren van de vorige eeuw door het noordelijk deel van Naturschutzgebiet Schönecker Schweiz. Het project is nooit uitgevoerd ondanks de vele miljoenen belastinggeld die erin gestoken zijn en het heeft plaatselijk kunstenaars er in 1979 toe aangezet hun ongenoegen in graffiti uit te drukken, waarbij de toenmalige verkeersminister van Rheinland-Pfälz Heinrich Holkenbrinck (1920-1998) het moest ontgelden. Maar de graffiti wordt herhaaldelijk verwijderd! Uiteindelijk is de graffiti van 1981 niet meer verwijderd maar in de loop der jaren vervaagd en zijn de vage resten gebleven en is de brug onderdeel geworden van de geschiedenis. Meteen na dit viaduct slaan we rechts af om dan even verderop naar rechts afslaand opnieuw onder zo’n brug door te gaan, dat aan ditzelfde traject ligt. Naar links komen we in het beekdal van de Kupferbach en zijn we in Naturschutzgebiet Schönecker Schweiz.

De Schönecker Schweiz is een groot natuurreservaat ten zuiden van Prüm, dat bestaat uit de beekdalen van de Kupferbach, Schalkenbach en de Altburgerbach, zijbeken van de Nims. De hellingen van deze beekdalen zijn begroeid met een afwisseling van loof- en naaldbossen en door de kalkrijke ondergrond zijn er vele bijzondere planten te vinden. Geologisch gezien maakt het natuurgebied Schönecker Schweiz deel uit van de Prümer Kalkmulde en overal in het gebied zijn kalkrotsen te vinden. Dit dolomietgesteente is ontstaan in het Devoon en door het oplossen van die kalksteen verdwijnen de beken soms gedurende korte tijd onder de grond en komen een stuk verderop weer boven. Langs de Kupferbach gaat de route zuidwaarts tot we Meyersruh bereiken, de plek waar deze beek uitmondt in de Schalkenbach. Hier staat ook het pelgrimskruis van de Matthias Bruderschaft Erkelenz aan de pelgrimsroute van Keulen naar Trier naar Santiago de Compostela. Wij vervolgen hier over de stenen brug de markering van het Schneifel Pfad naar rechts in de richting van Schönecken. In het vochtige beekdal vinden we langs de Schalkenbach de weelderige begroeiing met Groot Hoefblad, ook wel Allemansverdriet genoemd.

© L.A.W.V.VIA-VIA
Meyersruh - St. Mathias Pilgerkreuz
Zo komen we ook langs de rotsformatie van Jungfraulei en voert het bede bospad ons naar het einde van het dal van de Schalkenbach, waar de beek uitmondt in de Nims Hier hebben we naar het westen zicht op de L5, de doorgaande weg van Schönecken naar Rommersheim. Dan wacht ons net voor het asfalt een steile klim naar links het bos in en komen we hoog boven Schönecken op de Ichterberg. Het dorp met de Burg Schönecken, ligt onder ons en we hebben nauwelijks zicht op de ruïne van de voormalige burcht, waarvan de geschiedenis niet meer exact achterhaald kan worden. Het vermoeden bestaat dat die rond 1180 gebouwd is. Generaties Luxemburgse Graven van Vianden hebben het kasteel bewoond en in 1264 noemt Graaf Heinrich van Vianden zich Heer van Schönecken tot in 1370 Graaf Johann van Vianden als laatste Heer van Schönecken sterft. In de volgende eeuwen vinden er oorlogen en machtswisselingen plaats en is er in 1802 een verwoestende brand. De Fransen geven in 1804 de opdracht de burcht af te breken, maar begin 1900 wordt er met restauratie werkzaamheden aan de ruïnes van Burg Schönecken gestart. Toch kan later voorkomen worden dat de burchtruïne alsnog compleet wordt afgebroken en vindt er tussen 1970 en 1975 en ook in de periode 1984-1985 opnieuw renovatie plaats.

© L.A.W.V.VIA-VIA
Rotsformatie "Keltenring" in het dal van de Altburgbach
We laten het bos achter ons en komen in een meer open landschap, waar de gemarkeerde route van het Schneifel Pfad op de grens van het Naturpark Hohes Venn – Eifel verloopt. We dalen met enkele ruime bochten af in het dal van de Altburgbach en wandelen bij de wegwijzer nog voor de brug naar links. De bovenloop van de Altburgbach stroomopwaarts volgend wandelen we verder tot de route naar links het bosgebied Schalkenbusch ingaat. In de steile helling komen we bij een rotsformatie van grote Dolomietblokken tot wel 20 meter hoog, die aangeduid wordt als Keltenring of Keltenfliehburg, stammend uit de tijd van 2000 jaren voor Christus en als natuurlijk verdedigingsbolwerk gebruikt in onderlinge stammenoorlogen van de Kelten. De vlakke toegangszijde is ooit aangepast met stenen, gestut door houtconstructies. Het is aannemelijk dat dit bolwerk niet doorgaand bewoond is en slechts korte tijd in gebruik is geweest. Als het de Romeinen onder Caesar in het jaar 50 lukt om de Kelten met list en bedrog te onderwerpen, raken deze rotsblokken snel in vergetelheid! Bovenaan de helling komen we opnieuw in open landschap aan de onverharde Ichterberg. Deze volgen we even naar rechts om dan linksaf door het bos het Schneifel Pfad te vervolgen. Maar het bos houdt verderop op en door kaalslag en rooien is de markering verdwenen! Nu rechtuit tussen de stronken tot we een bospad staan. Hier pikken we de route weer op en wandelen naar rechts. Nog een stukje tussen de akkers door en dan dalen we door het bos af naar de Schalkenbach, het eindpunt van deze dagwandeling. Naar rechts voert het onverharde pad ons langs de bosrand en tussen de weilanden door naar Hersdorf.

DAG 4
 Traject: Hersdorf - Weissenseifen - Kopp - Birresborn 20 Km

Deze dagwandeling is met de grootst mogelijke zorg samengesteld. Maar ten aanzien van wijzigingen of onvolledigheden in de tekst kan geen aansprakelijkheid worden aanvaard. We hebben gebruik gemaakt van de routebeschrijvingen zoals deze zijn te vinden op het Internet met de Kompass Wanderführer Eifel: 70 Touren van Hans Naumann. Voor de topografische kaarten hebben we kaarten 1:25.000 van de Eifelverein gekozen.

Charles Aerssens

KAARTEN

- Wanderkarte Eifelverein 1:25 000, NR.17 Prümer Land

GIDSEN:

- Kompass Wanderführer Eifel: 70 Touren, Hans Naumann, ISBN 978-3-8502-6938-4, € 15,00



Lange Afstand Wandelvereniging "VIA-VIA".
Gegenereerd op 16-09-2015 door C.P.J. Aerssens